Cel: zwiększenie uważności. Większa świadomość własnego ciała. Poprawa techniki chodzenia i ogólnej koordynacji psychoruchowej.

Wyprostuj się, przyjmij postawę chodziarza. Rozluźnij mięśnie twarzy i uśmiechnij się. Oddychaj nosem, rytmicznie i głęboko, z przepony.

Podczas spaceru napinaj po kolei różne partie mięśni

Nie przerywając i nie zwalniając kroku napnij mięśnie łydek i idź w ten sposób przez minutę, dwie lub tak długo, jak możesz utrzymać napięte mięśnie. Zachowaj rytm kroku i oddechu.

Uważnie obserwuj swoje doznania. Poczuj napięcie mięśni, to jak się napinają i twardnieją.  Myśl tylko o tym odczuciu. Następnie rozluźnij mięśnie łydek i poczuj, jak zmienia się ich kształt, sposób pracy i twardość. Wróć do swojego zwykłego chodu.

Idąc, napinaj wszystkie partie mięśni jednocześnie  

Idąc, napnij kolejno mięśnie łydek, ud, pośladków, brzucha, klatki piersiowej, barków i ramion. Zaciśnij pięści. Skup się na odczuwaniu mięśni, które właśnie napinasz.

Przez cały czas, szczególnie wtedy, kiedy napinasz mięśnie brzucha i klatki piersiowej, uważaj, żeby nie zmienił się rytm ani głębokość twojego oddechu. Ciągle oddychaj spokojnie, miarowo i głęboko, nosem i przeponą, zachowując ten sam rytm oddechu i kroków.

Kiedy będziesz w stanie bez problemu wykonać to ćwiczenie, podnieś poprzeczkę. Idąc, napnij jednocześnie jak najwięcej partii mięśni: łydek, ud, pośladków, brzucha, klatki piersiowej, barków i ramion i zaciśnij pięści. Przejdź w ten sposób tyle, ile zdołasz. Utrzymuj przy tym stałe tempo, wyprostowaną postawę i prawidłowy oddech. Skoncentruj się na odczuwaniu swojego ciała.